شرایط من برای خودارضایی!

چند سالی است که بین من و شوهرم اختلاف پیش اومده و با اینکه پیش هم هستیم و دوستش دارم ولی پیش هم نمیخوابیم و رابطه جنسی نداریم. گاهی که یاد اوائل زندگیمون می افتم احساس نیاز جنسی پیدا میکنم. البته میدونم که خودارضایی درست نیست و در دین، حرام شده ولی با توجه به شرایط من آیا میتونم نیاز جنسی خودم را با خودارضائی بر طرف کنم؟

موضوعی که فرمودید دارای وجوهی است که سعی میکنم به اختصار به عرض برسانم. مسئله تأمین نیاز جنسی بر اساس آنچه که فرمودید را می بایست در بستر و نگاه خاصی بررسی کرد. 

الف:
1- از نگاه اسلام، حیات انسان می بایست در مسیر رشد و بالندگی طی شود و اسلام تمام دستورات را بر اساس روند رشد انسان دانسته است.
2- در نگاه اسلام، تأمین نیاز جنسی از حقوق ذاتی و اولیه هر انسانی است و به همه اجازه داده شده که از طریق معقول به تأمین آن اقدام کنند.
حال با توجه به دو نکته بالا، تأمین نیاز جنسی چگونه و به چه طریق باید در مسیر رشد و بالندگی قرار می گیرد؟
اسلام برای فعالیت جنسی دو هدف را معقول می داند:

1- جهت کسب لذت از جنس مخالف بر اساس چارچوبی معین و با حفظ منزلت و جایگاه زن (ازدواج).

2- فرزندآوری و ازدیاد نسل. لذا فعالیت جنسی خارج از این دو هدف را در مسیر رشد انسان نمیداند و صرفا فعالیتی همتراز غرایز حیوانی انسان تلقی می کند.

ب:
از سوی دیگر اسلام به انسان اجازه نمیدهد که برای تأمین نیازهای اولیه خود از هر راهی اقدام کند و بر این اساس دزدی برای تأمین مایحتاج، ظلم و زورگویی برای رسیدن به منافع خود، اغواءگری برای کتمان حقیقت و... را مشروع نمیداند و در صورت عدم وجود راه تأمین نیاز، در وهله اول به تلاش برای ایجاد شرایط لازم و طبیعی مسئله و در صورت عدم تحقق شرایط به تاب آوری و خویشتنداری سفارش می کند. با توجه به نکات الف و ب، چنانچه تأمین نیاز جنسی از طریق رابطه جنسی مشروع با همسر میسّر نباشد، اسلام به خویشتنداری توصیه می کند و معتقد است که خویشتنداری موجب رشد و بالندگی خواهد بود و رفع نیاز جنسی (صرفا جنسی نه عاطفی) از راه های دیگر همانند خودارضایی، همجنس بازی و رابطه فرازناشویی را موجب سقوط انسان به وادی غریزه و کنش حیوانی می داند.
این موضوع در پژوهش های مختلفی مورد بحث و سنجش گرفته است. نتایج حاصله بیانگر این است که بین خویشتنداری جنسی و معنویت رابطه معناداری وجود دارد یعنی افرادی که خویشتندار هستند در امور معنوی پایدارتر و در امور زندگی بالنده تر عمل میکنند، این یعنی رشد. از سوی دیگر و همانطور که گفتید، عمل خودارضائی در احکام دینی ممنوع و حرام دانسته شده است و براساس تکالیف و وظایف دینی، شایسته است که احکام دینی مراعات گردد. پیشنهاد میکنم با مراجعه به مشاوران خانواده، نسبت به اصلاح و رفع کدورت بین خود و همسرتان اقدام فرمایید تا زندگی زناشویی تان از آسیب رها یافته و مشکلات به وجود آمده حل گردد.

برخورد با بداخلاقی همسر

 همسر من بعضی موقع ها که عصبانی باشه و یا من حرفی بزنم که بهش بربخوره، من رو کتک میزنه. آیا من باید صبر کنم و برخوردی نکنم؟ آخه بعضی جاها مینویسن که صبر کردن در مقابل بداخلاقی همسر دارای ثواب هست. این درسته؟

 سلام. شرایط زندگی و برخوردهای اخلاقی افراد در مقام همسر، در روابط زناشویی متفاوت هست. شخصی را هم نمیتوانیم پیدا کنیم که از هر جهت کامل و بی عیب باشد مگر معصومین و اولیاء الهی. به نظر میرسد که روایاتی که به پاداش صبر بر بداخلاقی همسر اشاره میکنند دارای ملاحظه چندین جهت است:
1- همسر دارای صفات مثبت متعددی است که امکان زندگی را فراهم میکند و در کنار صفات مثبتش، ممکن است بداخلاقی هم داشته باشد.
2- امکان صبر و تحمل برای همسر وجود داشته باشد وگرنه در صورت سختی غیرقابل تحمل و مواجه شدن با فرسایش روح و روان، صبر معقول نخواهد بود.
3- امکان تغییر و اصلاح وجود نداشته باشد و بنابر مصالحی، چاره ای جز صبر و تحمل نباشد.
4- امکان جدایی و ترک زندگی وجود نداشته باشد و یا اینکه آسیب جدایی بیش از تحمل زندگی فعلی باشد.
5- صبر و تحمل سوال شده، آسیب جانی نداشته باشد و ضرر و زیان فیزیکی و بدنی به همراه نداشته باشد.
6- صبر و تحمل موجب طغیان طرف مقابل نشود.

حسادت پیچیده است

 

معمولاً حسادت رو اینجوری تعریف می‌کنن که فرد حسود می‌خواد اون نعمت و اون امتیازی که در طرف مقابل وجود داره رو ازش بگیره و متعلق به خودش بکنه. مثلاً اگر کسی ماشین داره، حسود دنبال اینه که ماشین از طرف مقابل گرفته بشه و به اون داده بشه. اما خیلی از مواقع اینجوری نیست، مثلاً اگر کسی استاد دانشگاه هست، نمیشه استادی اون رو ازش گرفت و به کسی دیگر داد. خُب در اینجور موقع‌ها، فرد حسود دنبال این هستش که اون طرف مقابل رو با تحقیر کردن بیاردش پایین، یعنی چون حسود نمیتونه بره بالا، تلاش می‌کنه که اون طرف مقابل بیاد پایین. این اتفاق خیلی به نظر میاد که پست و موذیانه باشه و چه بسا یک عمل شیطان صفتانه تلقی بشه، ولی خیلی از مواقع این اتفاق داره می‌افته و خودمون هم به اون آگاه نیستیم. اگه خوب توجه کنیم، سرزنشها و تحقیرها منشأش میتونه حسادت پنهان باشه. حسادت خیلی پیچیده است و خود فرد رو بیشتر اذیت می‌کنه. خدا ما رو از حسادت نجات بده خیلی پیچیده و خیلی موذیانه است. 

خواستگار خجالتی رو رد کنم یا نه

 چند شب پیش خانواده ای برای خواستگاری من اومده بودند. سر آقا پسر همش پایین بود و اصلا به من نگاه نمی کرد و اصلا حرف نمیزد و مادرش ازش تعریف میکرد. هر چی هم ازش سوال میشد بقیه جواب میدادن و هیچی هم نخورد. این کارش به خانواده من برخورد و فکر کردیم که نپسندیده و رفتن. امروز زنگ زدن که خوششون اومده. حالا از من جواب میخان. چی بگم؟

 سلام. اگر با نگاه مثبت به قضیه نگاه کنیم، این نوع رفتارها که در خواستگار دیدی در بین مردم به خجالتی بودن تعبیر میشه و ممکنه قابل قبول هم باشه. اما با نگاهی دقیق، این رفتارها ممکنه از وجود مسئله یا اختلالی خبر بده. مثلاً ممکنه آقا پسر بدون تمایل اومده باشه، یا با اجبار والدین اومده، یا دلش پیش دختری دیگه است ولی به کسی نگفته، یا دارای اختلال اجتنابی هست و از مردم گریزان، یا ممکنه واکنشی اعتراضی باشه به والدین که اونها رو پیش شما خراب کنه و...

به هر حال هر چی که باشه مهم برخورد شماست. نکته خیلی مهم اینه که شما باید از خواستگار خودتون شناخت کافی داشته باشید تا بتونید جواب بله یا خیر بدید. بدون شناخت از تشابهات، تفاوتها، عادات، افکار اجتماعی، میزان رشد عقلی و اجتماعی فرد مقابل، عجله در جواب دادن کار اشتباهی هست. لذا به نظرم شما باید بگید: «من تا زمانی که شناخت کافی و لازم از خواستگارم پیدا نکنم نمیتونم هیچ جوابی بدم». با این جواب اگر مایل باشند مجددا برای خواستگاری خواهند آمد تا زمینه شناخت و صحبت رو باز کنند. اگر هم مشکلی بین خودشون وجود داشته باشه و یا آقا پسر مایل نباشه، پیگیر نخواهند بود.

به من برچسب حساس بودن میزنند

 ببخشید. یک چیزی هست که منو خیلی اذیت می کنه. خودم بهش میگم ریزبین بودن. مثلاً تا یکی نوع رفتارش تغییر می کنه حالم بد میشه و فکر می کنم از من خطایی سر زده که اینجوری می کنه. این هم درخصوص  همه ادمها صدق نمی کنه. برای ادمهایی که برام مهم هستن این طوریم. همین حالهای من که بروز پیدا میکنه باعث میشه که لیبل حساس بودن بهم می زنن. واقعا من حساسم یا از جهت روحی مشکلی دارم؟

 سلام. معمولا اینگونه رفتارها میتونه از مسائل ریشه ای زندگی گذشته شما نشأت بگیره که نیاز به بررسی روانشناختی هست. ولی چیزی که الان میشه گفت به نظرم خوب هست که روی خودباوری خودت کار کنی. استعدادها، توانایی ها، نقاط مثبت خودت، رو بشناس و باور کن. و هر روز روی اونها تمرکز کن. از این طریق، اعتماد به نفست بالا میره و ایراد گرفتن، سرزنش کردنها و مخالفت های دیگران رویت اثر نمیکنه. 

ما به یک چیزی معتقدیم و آن اینکه حال خوب و بد کاملا ریشه در درون خودمون داره و عوامل بیرونی فقط محرک هستن نه چیزی بیشتر. در ضمن، با خودت قرار بذار که در هر هفته، یک رفتاری رو به خودت اضافه کنی. مثلا اگه تا الان موقع سلام دادن به مامان میگفتی: «سلام». از این به بعد بگو «سلام، دوستت دارم». ایجاد رفتارهای مثبت، زندگی رو شیرین میکنه و انسان رو به این خودباوری میرسونه که میتونیم کارهای مثبت انجام بدیم و کارهای مثبت هم ارزشمند هست. 

تسلط جویی مراجع بر مشاور

گاهی پیش میاد که مراجع به مشاور مثلا میگه «خبر دارم که هر چند به تازگی مدرک ارشد خودتون رو گرفتید ولی در زمینه درمان افسردگی تجربه دارید...».  معمولا اینجور اظهارهای مراجع به این منظوره که میخاد تسلط خودش رو به فضای جلسه مشاوره حاکم کنه و هم آگاهی کامل نسبت به سطح علمی مشاور رو به ر‌ُخ بکشه. با تسلط جویی، میخاد کنترل جلسه رو به دست بگیره و تاحدی مشاور رو هم تحقیر بکنه. 

بهترین راه برای مشاور اینه که خیلی عادی برخورد کنه و آرامش خودش رو حفظ کنه و دقیقا مطابق پروتکل درمانی پیش بره. و بدترین راه ممکنه این باشه که مشاور به مقابله با مراجع بربیاد و بخاد اون رو تحقیر کنه. اتفاقا مراجع منتظر اینه که با کمترین تحقیر از سوی مشاور،  بهانه ترک جلسه رو به دست بیاره. 

مراجعینی که وقت کم می آورند

معمولا مراجعینی که در روابط بین فردی خودشون مثل روابط زناشویی با مشکل مواجه میشن، وقتی برای حل مشکلشون پیش مشاور میان، شروع میکنن از اتفاقات و دعواها و بگومگوهای خودشون تعریف کردن و طرف مقابل رو مقصر جلوه دادن. این شرح های طولانی غالبا به این دلیله که به مشاور ثابت کنن که مقصر در جریان دعوا، طرف مقابل هست نه من. هی میگن و میگن و یکدفعه متوجه میشن که وقت مشاوره تمام شده و هنوز مشکل سر جای خودش هست و مشاور هم وقت کافی برای ارائه راه کار و حل مسئله پیدا نکرده. و وقتی در پایان جلسه مشاوره، دست خالی میخان بیرون برن، مأیوس و ناامید میشن. برای جلوگیری از این روند، چاره کار اینه که مشاور وسط داستان گویی مراجع بیاد و عملا مانع اتلاف وقت بشه و صراحتا بگه که دنبال مقصر نگردیدم و برای حل مسئله، نگاهمون رو به آینده بدوزیم نه به گذشته. 

با کتک کاری شوهرم چه کنم

من با شوهرم کمی حرفم شد و بهش بر خورد. اول خندید بعد جدی شد بلند شد منو هل داد و شروع کرد به زدن جلوی بچه ها. هر چی من و بچه ها بهش میگفتیم ولی ول کن نبود. بعد که دید گردنم زخمی شده و دهنم خون میاد ول کرد. بعد که خواستم زنگ بزنم به بابام و برادرم، اومد نشست پیشم و گفت که نمیذارم زنگ بزنی، بچه بازی در نیار. گفتم باید همه چی دیگه روشن شه گفت برو زنگ بزن بیان ببرنت ولی الان نه، آرام بشو برو. بعد از اون موقع فقط میزنه به مسخره بازی برای خندوندن من که ماست مالی بشه همه چی.
حالا من باید چی کار بکنم؟

سلام. از این اتفاق بسیار متأسفم. تعامل و راه کارهای صمیمیت بخشی و به اصطلاح مراحل زوج درمانی که در مشاوره بکار میره تا زمانی میتونه تاثیر بذاره که پای اعتیاد، خیانت و برخورد فیزیکی در میون نباشه. کتک کاری و وارد کردن آسیب بدنی خط قرمز به حساب میاد. و باید به صورت جدی با این موضوع برخورد کرد. و اگه مرتبا تکرار میشه، اصلا قابل اغماض نیست.
در اینگونه موارد لازمه که برای جلب حمایت و ایجاد پشتیبان برای حل این نوع برخوردها، حتما خانواده ات رو در جریان بگذار. داشتن حامی در اینگونه مواقع ضروری است. برخورد فیزیکی از سوی هر فردی، یا بر اثر مصرف الکل یا مواد مخدر و یا میتونه نشونه یک اختلال روحی باشه که نیاز به درمان هست. از حرفهای تهدیدآمیز شوهرت نترس. کسی که تهدید میکنه، نشونه ترسش هست.
البته باید توجه کنید که غرض اصلی برای مداخله خانواده باید بر اساس مسیر اصلاح باشه نه اینکه زندگیتون رو از هم بپاشند. اگه پدرت میخاد مداخله کنه باید برای اصلاح باشه نه انتقام گیری و دعوایی تازه. لذا بنا رو بذارید برای اصلاح و ایجاد تفاهم.

سوگ حل نشده بعد از مرگ مادر

حدود 2 سال پیش مادر خانم بنده فوت شد. همسرم مادرش رو خیلی دوست داشت. بعد از مرگ مادرش تمام حال و هواش عوض شد و مرتبا گریه میکرد و زندگی معمولی خودش رو از دست داد. گفتیم که به مرور بهتر میشه. البته الان بهتره اما هنوز بعد از دوسال، مثل قبل از مرگ مادرش نیست. گریه میکنه و بیشتر تو خودشه. آیا براش میشه کاری کرد؟

سلام. معمولا اکثر افرادی که عزیزی را از دست می دهند طی دوره یک ساله موفق به گذراندن دوره سوگ می شوند. اما برخی افراد به دلیل سوگ حل نشده، دجار عوارضی می شوند که نیاز هست با کمک مشاوره، دوره سوگ را با حمایت خانوادگی بگذرانند. به احتمال زیاد همسرتان هنوز فوت مادر را پذیرش نکرده و در عمق وجود خود او را به عنوان «فردی مُرده» نمیداند و امیدوار است که روزی برخواهد گشت. اگر عوارض شدیدی مانند اختلال افسردگی عارض شده باشد می بایست به موضوع افسردگی به صورت درمان بالینی نیز پرداخت. لذا توصیه میکنم به مشاور  و روانشناس مربوطه مراجعه کنید. سوگ های حل نسده نیاز به مداخله درمانی دارند.

درخواست از نامزد برای برنامه ریزی آینده زندگی

من ی خانم 19 ساله هستم. با اقایی 5 ساله ارتباط داریم و از همون اول هم قصدمون جدی و ازدواج بود تا الان.. این اقا دیپلمشو گرفت سربازیشم یک ساله تموم شده کنار خدمت میوه فروشی هم میکرد. رابطه ما رو خانواده هامون هم فهمیدن و دوروبریا. به همین خاطر من دیگه میخواستم بااین اقا راجب آینده مون و شغل ایشون حرف بزنم که تصمیمشون و میخواستم شما دراین باره راهنماییم کنید. به طوریکه سوتفاهم نشه و ایشون فکری نکنن ک من برای ازدواج عجله دارم چون من فقط نگران اینده هستم و شغل ایشون.

سلام. برای ازدواج موفق، داشتن معیارهای مورد نظر از هر دو طرف به صورت حداکثری باید تأمین بشود و برای اطمینان، لازم است که هر دو طرف در این مورد با هم گفتگو کنند، بررسی کنید و تحقیق که آیا این آقا دارای معیارهای مورد نظرتان هست؟

نکته بعد اینکه صحبت و روشن شدن وضعیت درآمد، منزل، زمان عروسی و... از مسائلی هست که حتما باید در مورد آنها، خانواده ها با هم صحبت کنند و تصمیم مشترک بگیرند.

پیشنهاد جدی میکنم، خانواده خودت را در جریان کامل آشنایی، خصوصیات زندگی این آقا قرار بده و از ایشون هم بخواهی که به طور رسمی به خواستگاری بیاید و انجام برنامه آینده و تدارک مسائل آینده رو به عهده خانواده بگذارید. تعلل و پشت گوش اندازی ایشان ممکنه نقطه ضعف تلقی بشه و در تمام امور زندگی اهمال کاری داشته باشه. تاکید جدی میکنم که وظیفه شما اینه که شوهر آینده ات را خوب بشناسی و اینکه آیا برایت فرد مناسبی هست یا نه؟ دقت در این مسئله خیلی مهمه.