حواسمان به مدل «گرسنگی جلب توجه» باشد

نیاز به «دیده شدن» یکی از نیازهای اولیه و ذاتی هر انسانی است. نیازی که منجر به نداهای ذهنی «من را ببینید» می شود. این نیاز از زمان تولد با انسان همراه است و به دلیل وراثت و نوع تربیت خانوادگی و اجتماعی دچار ضعف و شدت در افراد می گردد که در نهایت تفاوت رفتاری افراد بر اساس فشار این نیاز در بزرگسالی بروز متفاوتی خواهد داشت. در بزرگسالی بر اساس شدت این نیاز، فرد دارای شخصیت نمایشی می شود و در حالت افراطی به اختلال نمایشی مبتلا می گردد. ممکن است در فردی دیگر به صورت حداقلی، شخصیت اجتنابی و یا اختلال اجتنابی ملاحظه می شود.

چگونه در سوگ از بی احساسی بهره می بریم

«بی احساسی» را می توان از واکنش های دفاعی برشمرد. واکنشی که در برخی مواقع و برای دفاع از آسیب پذیری و جلوگیری از هجوم احساس های ناخوشایندی مانند اضطراب، درماندگی، بی ارزشی، احساس گناه و... استفاده می شود. نمونه بارز این تجربه درونی را می توان در میان افرادی که عزیزی را از دست داده اند و سوگوار هستند یافت. امّا چگونه چنین چیزی ممکن است؟