زمینه خیانت را خود فراهم نکنیم
درک عاطفی در روابط بین فردی نقشی اساسی دارد و درک احساسات رشته محکم علاقمندی و وفاداری در رابطه بین فردی را ایجاد می کند. این درک در رابطه زناشویی بیش از دیگر روابط مهم و اساسی است. بر همین مبنا چنانچه این عنصر مهم رابطه دچار خدشه گردد، رشته اتصال عاطفی سست گشته و در صورتی که به موقع به فریادش نرسیم ممکن است پوسیده و پاره شود.
در صورت قطع رشته عاطفی که در اصطلاح روابط زناشویی به طلاق عاطفی تعبیر می شود، زمینه جذب هر یک از طرفین به منبع جدید عاطفی را فراهم می کند. در میان مردم معروف است که انسان بنده عواطف است و ابراز عاطفه از هر سویی که باشد،جذبه و کشش را با خود به همراه می آورد.
علی علیه السلام در تعبیری زیبا به فلسفه کلی موضوع اینچنین اشاره می کنند که «مَنْ ضَیَّعَهُ اَلْأَقْرَبُ أُتِیحَ لَهُ اَلْأَبْعَدُ، کسى را که نزدیکانش واگذارند، بیگانه او را پذیرا مى‌گردد.(نهج البلاغه، حکمت ۱۴)» اگر همسر خود را نزدیکترین فرد به خود بدانیم، که البته چنین است، و به دلیل وابستگی و دلبستگی طبیعی بین همسران، رهاشدگی به هر دو طرف صدمه می زند. گاه در صورت عدم خویشتنداری، زمینه جذب و خیانت فراهم می شود. اثر وضعی این واگذاشتن این خواهد بود که افراد بیگانه از جنس مخالف، او را دریابند و پذیرای او شوند.
واگذاشتن به حالات مختلف صورتمی گیرد، مانند عدم درک احساس، عدم همفکری، عدم رفع نیازهای طبیعی و عاطفی، عدم توجه، عدم هم زبانی و گفتگو و....
عقل سلیم ایجاب می کند که در صورتی که روابط عاطفی دچار کمرنگی و مخاطره می شود، قبل از وقوع هر گونه اتفاق ناگوار عاطفی، همسران با استفاده از راهکارهای حل مسئله در ایجاد مودت و محبت بکوشند و از مشورت با افراد دانا و عالم کوتاهی ننمایند.
