«بی احساسی» را می توان از واکنش های دفاعی برشمرد. واکنشی که در برخی مواقع و برای دفاع از آسیب پذیری و جلوگیری از هجوم احساس های ناخوشایندی مانند اضطراب، درماندگی، بی ارزشی، احساس گناه و... استفاده می شود. نمونه بارز این تجربه درونی را می توان در میان افرادی که عزیزی را از دست داده اند و سوگوار هستند یافت. امّا چگونه چنین چیزی ممکن است؟